- greitadarbis
- greitadar̃bis,-ė smob. (2), greitadárbis (1) kas greitai dirba, spartuolis: Otrus, smarkus darbininkas, arba greitadar̃bis Šts. Į tėvą vaikas – greitadárbis Lp. Pamylėjau aš mergelę greitadárbę Rod.
Dictionary of the Lithuanian Language.